Wärtsilä wzywa do wdrożenia w Polsce technologii bilansowania energii, co może przynieść oszczędności rzędu 3,8 miliardów euro do 2032 roku. W raporcie „Crossroads to net zero” przygotowanym przez firmę Wärtsilä opublikowano wyniki modelowania globalnego systemu energetycznego, w którym porównano dwie ścieżki zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych i ograniczenia globalnego ocieplenia, zgodnie z celami Porozumienia Paryskiego.
Analiza obejmuje przedział czasowy od 2025 do 2050 roku. Jednym z krajów, które zostały objęte badaniem, jest Polska. Modelowanie pokazuje, że efektywna dekarbonizacja sektora energetycznego i ciepłowniczego jest możliwa przez kooptymalizację wytwarzania ciepła i energii elektrycznej, co umożliwi w Polsce zwiększenie udziału źródeł odnawialnych w wytwarzaniu energii elektrycznej do 68% do roku 2032, zmniejszenie udziału węgla do 26% w energetyce i 8% w ciepłownictwie, a także przyniesie skumulowane oszczędności na poziomie 3,8 miliardów euro.
W pierwszej przedstawionej ścieżce do miksu energetycznego dodawane są tylko odnawialne źródła energii, takie jak energia wiatrowa i słoneczna, oraz magazynowanie energii. W drugiej zaś, do systemu dodano również jednostki wytwórcze zdolne do szybkiego zwiększenia mocy w celu działających okresowo źródeł odnawialnych. Raport Wärtsilä pokazuje, że aby osiągnąć przyszłość z czystą energią, ale bez integracji technologii bilansowania mocy, to odnawialnymi źródłami energii musiałby zostać pokryty obszar wielkości Europy.
Polska stoi przed ogromnym wyzwaniem
Polska podjęła zdecydowane kroki w kierunku przyspieszenia procesu odchodzenia od węgla, który odgrywał kluczową rolę jako główne źródło produkcji energii elektrycznej i ciepła. Ostatnie działania kraju obejmują prace nad propozycją przesunięcia celu wycofania węgla z roku 2049 na 2035 oraz ambitne dążenie do osiągnięcia neutralności węglowej do 2050 roku. Obecnie, udział odnawialnych źródeł energii w Polsce wynosi 27% całości produkcji, co stanowi wzrost o 3% w porównaniu z poprzednim rokiem, a plany zakładają zwiększenie mocy zainstalowanej w elektrowniach wiatrowych, zarówno na lądzie, jak i na morzu, z obecnych 10 do 25 GW do 2030 roku. Jednakże, Polska stoi przed krytycznym wyzwaniem związanym z brakiem zdolności bilansowania sieci, co może zagrozić jej stabilności. Dodatkowo, kraj posiada największą w Europie sieć ciepłowniczą o mocy 54 GW, zdominowaną przez kotły węglowe, gdzie dekarbonizacja i modernizacja mogą przynieść zarówno wyzwania, jak i szanse.
Modelowanie przeprowadzone przez firmę Wärtsilä pokazuje, że efektywna dekarbonizacja sektora energetycznego i ciepłowniczego jest możliwa przez ko-optymalizację wytwarzania ciepła i energii elektrycznej, co umożliwi zwiększenie udziału energii odnawialnej do 68% do roku 2032, zmniejszenie udziału węgla do 26% w energetyce i 8% w ciepłownictwie, a także przyniesie skumulowane oszczędności na poziomie 3,8 mld euro. Kluczowe dla osiągnięcia tych celów będzie wprowadzenie różnorodnych technologii elastycznych, w tym silników kogeneracyjnych, pomp ciepła, magazynowania ciepła, a także kotłów elektrycznych i magazynowania energii w bateryjnych magazynach energii.
Oszczędności dla światowej gospodarki
Przeprowadzone modelowanie pokazuje, że system elektroenergetyczny obejmujący moce zainstalowane w jednostkach bilansujących ma znaczące zalety zarówno pod względem kosztów, jak i redukcji emisji dwutlenku węgla. Przyjęcie takiej strategii wygenerowałoby skumulowane oszczędności w skali całego świata w wysokości 65 bilionów euro do 2050 r. w porównaniu ze ścieżką opartą wyłącznie na odnawialnych źródłach energii, ze względu na mniejszą wymaganą moc zainstalowaną w źródłach odnawialnych. Oszczędności te wyniosłyby średnio 2,5 biliona euro rocznie, co stanowi równowartość ponad 2% światowego PKB w 2024 roku.
Kluczowe korzyści płynące z mocy bilansujących
Raport dotyczący systemów energetycznych przyszłości ujawnia znaczące korzyści wynikające z wdrożenia elektrowni bilansujących w porównaniu z systemami opartymi wyłącznie na odnawialnych źródłach energii i magazynowaniu. Badanie wskazuje, że takie podejście może obniżyć koszty modernizacji systemów energetycznych o 42%, co przekłada się na globalne oszczędności rzędu 65 bilionów euro. Ponadto, zwiększenie ilości zainstalowanych mocy bilansujących pozwala zredukować światową emisję dwutlenku węgla o 21% do 2050 roku. Zastosowanie elektrowni bilansujących przyczynia się również do znacznie mniejszego marnowania energii, redukując je o 88% i ograniczając potrzebę ograniczenia wytwarzania z odnawialnych źródeł energii, co umożliwia oszczędność 458 000 TWh. To wystarczyłoby do zasilania całego świata przez ponad 15 lat. Raport podkreśla również, że dzięki wykorzystaniu mocy bilansujących, zapotrzebowanie na moc zainstalowaną w źródłach odnawialnych i grunty można zmniejszyć o połowę, co jest kluczowe dla osiągnięcia celów dekarbonizacji.
