Działalność badawczo-rozwojową definiuje m.in. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. oraz Podręcznik Frascati. Zgodnie z definicją działalność badawczo-rozwojowa to twórcza praca podejmowana w sposób celowy i systematyczny, mająca na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz tworzenie nowych zastosowań dla istniejącej wiedzy. Działalność B+R zawsze ukierunkowana jest na nowe odkrycia, oparte na oryginalnych koncepcjach lub hipotezach.
Nie ma pewności co do ostatecznego wyniku, ale jest ona planowana i budżetowana, a jej celem jest osiągnięcie wyników, które mogłyby być swobodnie przenoszone lub sprzedawane na rynku. Co to oznacza w praktyce?
Działania badawcze i rozwojowe
Termin „działalność badawcza i rozwojowa” obejmuje trzy rodzaje działalności: badania podstawowe, badania stosowane (przemysłowe) i prace rozwojowe.
Charakterystyka i przykłady działań badawczych
Działania badawcze dzielą się na badania podstawowe oraz stosowane (przemysłowe). Cechą charakterystyczną badań podstawowych jest zdobycie nowej wiedzy w zakresie własności, struktur i zależności, mając na celu formułowanie i weryfikację hipotez, teorii czy praw, bez nastawiania na konkretny rodzaj praktycznego zastosowania. Ten rodzaj badań jest prowadzony przeważnie w sektorze szkolnictwa wyższego, a wyniki prac zostają udostępnione szerszemu gronu naukowemu.
Badania przemysłowe natomiast są nastawione na zdobycie konkretnej wiedzy o tym, jak badania podstawowe zastosować w praktyce, tj. w konkretnym produkcie, procesie, metodzie lub systemie, przekształcając je w użyteczne rozwiązanie. Zastosowanie to nigdy nie jest oczywiste z technologicznego punktu widzenia, a wiąże się z rozwiązywaniem konkretnych problemów technologicznych i postępem naukowo-technicznym. Badania przemysłowe nie obejmują tworzenia gotowych rozwiązań, kończą się na walidacji prototypu rozwiązania w warunkach małej skali / symulacyjnych / zbliżonych do rzeczywistych. Dalszy etap w kierunku stworzenia rozwiązania komercyjnego to już prace rozwojowe.
