Przemysł stalowy odpowiada za około 2.5% emisji w Polsce, 5% emisji CO2 w UE i ok. 7-8% emisji na całym świecie. Aby zachować zgodność z celami klimatycznymi, w ciągu najbliższych dekad konieczne będzie znaczące rozszerzenie zakresu stosowania technologii niskoemisyjnych w sektorze.
Jakie kierunki zmian czeka przemysł stalowy?
Obecnie przemysł stalowy znajduje się na początku zmian technologicznych, dzięki którym ma szansę znacząco zmniejszyć swoje oddziaływanie na środowisko. Aby osiągnąć cele klimatyczne określone w porozumieniu klimatycznym z Paryża, światowy przemysł stalowy będzie musiał znacząco zwiększyć produkcję w elektrycznych piecach łukowych, wdrożyć technologie wychwytywania i sekwestracji dwutlenku węgla (CCS) w piecach konwerterowych, a także poszukiwać i rozwijać nowe technologie, w tym zwłaszcza metodę redukcji bezpośredniej z udziałem wodoru jako reduktora.
Przyszłość sektora stalowego
Przyszłość polskiego hutnictwa zależy zarówno od inwestycji zwiększających jego możliwości produkcyjne, jak i umożliwiających produkcję stali w sposób zdekarbonizowany. Zrównoważony rozwój sektora stalowego wymaga połączenia tradycyjnych metod produkcji z nowoczesnymi rozwiązaniami niskoemisyjnymi. Zwiększeniu produkcji stali przy jednoczesnym ograniczeniu emisji gazów cieplarnianych sprzyjać będzie współpraca różnych branż przemysłowych (energetyki, hutnictwa, przemysłu cementowego, chemicznego itp.). Wsparcie ze strony odpowiedniej polityki przemysłowej wspomoże nie tylko innowacje ale i rozwój nowoczesnych mocy produkcyjnych.
W warunkach polskich najprostszą drogę do niskoemisyjnej transformacji sektora stalowego stanowią inwestycje w elektryczne piece łukowe. Pozwalają one na produkcję stali z mniejszymi emisjami CO2 w porównaniu do tradycyjnych metod produkcji. Polska jest w stanie wytworzyć kilkadziesiąt procent więcej stali tą metodą w oparciu o istniejące zasoby złomu stalowego jako głównego surowca, którego jest w tej chwili eksporterem netto.
Pobierz pełny raport TUTAJ
Źródło: Wise- Europa
