Istotne zmiany normy EN 1090
Nowa edycja normy EN 1090 cz. 2 wprowadziła kilka istotnych zmian. Jedną z nich jest wprowadzenie wymagań względem spajania stali zbrojeniowej do konstrukcji zespolonych. To bardzo istota zmiana, ponieważ wcześniej ta grupa wyrobów nie była ujęta w normie w zakresie wytycznych. Mamy nadzieję, że organy nadzoru rynku będą weryfikować czy wyroby tego typu spełniają deklarowane właściwości użytkowe i są prawidłowo oznakowywane.
Na producentów, którzy nie dopełnią obowiązków mogą zostać nałożone kary pieniężne nawet do 100 000 zł.
Producent, który umieszcza oznakowanie CE lub znak budowlany na wyrobie budowlanym, który nie posiada właściwości użytkowych określonych w deklaracji właściwości użytkowych podlega karze pieniężnej w wysokości do 100 000 zł.
Wprowadzenie do obrotu wyrobu budowlanego podlegającego obowiązkowi oznakowania CE lub znakiem budowlanym bez tego oznakowania, podlega karze w wysokości do 20 000 zł.
Warto również śledzić procedowane zmiany w zakresie normy EN 1090 cz. 1 , której publikacja może nastąpić w II połowie 2020r. Zmiany dotyczyć będą definicji nowych właściwości użytkowych.
Inne istotne kwestia zasługujące na uwagę:
- Wprowadzono dodatkowe wymagania odnośnie badań spoin (WIC)
- Zmieniono wymagania dla procesu cięcia termicznego
- Zmieniono zasady kwalifikowania technologii spawania
- Zmieniono wymagania dotyczące dokumentów kontrolnych dla wyrobów metalowych
Ponieważ nowa norma obowiązuje od 1 stycznia 2019 roku, procesy audytowe muszą odnosić się do aktualnej wersji normy PN-EN 1090-2. We własnym zakresie należy więc dostosować wszystkie dokumenty w ramch ZKP.
Korzyści z wdrożenia normy EN 1090 u producentów
Norma EN 1090 jako norma zharmonizowana spełnia swoje zadanie w kwestii obrotu wyrobów na rynku europejskim. Dzięki niej wymagania zostały ujednolicone poprzez wprowadzenie wspólnego standardu. Usystematyzowanie procesów z pewnością wpływa na wzrost bezpieczeństwa konstrukcji. Mamy w pamięci katastrofy budowlane, w których przyczyną było właśnie nie spełnienie standardów lub/i nie uwzględnienie uwarunkowań krajowych, które mogą mieć diametralny wpływ na bezpieczeństwo konstrukcji. W rozmowach z Klientami spotykam się najczęściej z opiniami, że:„wdrożenie i certyfikacja wg EN 1090 wpłynęły pozytywnie na walidację procesów i usystematyzowanie pracy w przedsiębiorstwie”. Wdrożenie wymagań normy to nie tylko spełnienie wymogu prawnego, ale zapewnienie bezpieczeństwa osób i obiektów budowlanych. Dla producentów norma zharmonizowana to możliwość swobodnego wejścia na nowe rynki zbytu w obszarze Unii Europejskiej.
Najczęstsze problemy producentów w zakresie ZKP wg EN 1090
Trzeba pamiętać, że proces wytwarzania konstrukcji to nie tylko spawanie. W jego skład wchodzą również inne procesy, m.in.: antykorozja czy badania połączeń spawanych. Abstrahując od problemów na rynku pracy związanymi z brakami kadrowymi, na przestrzeni kilku lat zostało podjętych wiele działań, dlatego nie dostrzegam większych problemów z którymi borykałby się ten obszar. Patrząc jednak holistycznie w zakresie antykorozji czy kontroli prac widoczna jest luka związana ze szkolnictwem i specjalistycznymi kursami. Nie ma obecnie krajowego programu kształcenia w tym zakresie, który umożliwiałby zdobycie odpowiednich kwalifikacji, a tym samym być może niwelowałby lukę kadrową rynku. Podobnie sprawa wygląda w kwestii personelu spawalniczego średniego szczebla. Uregulowanie tej kwestii z pewnością wpłynęłoby pozytywnie na zlikwidowanie luki kompetencyjnej, która jest najmocniej odczuwalna wśród małych przedsiębiorców.
Źródło: TÜV NORD GROUP
Autor : Zbigniew Grzybacz
